ստահակ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [stɑˈhɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ստահակ

վանկեր՝ ս(ը)•տա•հակ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *stāhak. հմմտ. միջին պարսկերեն vistāxv «վստահ», պարսկերեն gustox «հանդուգն, լկտի», հայերեն (< իրանական) վստահ։

Ածական

1. սուտ՝ մոլար բաների հակում ունեցող, մարդ, խարդախ նենգ, վատ
2. անկարգ, սանձարձակ (մարդ)
3. անվայել, ստոր, անկարգություն պարունակող՝ հանդիսացող
4. ստահակություն՝ լպիրշություն արտահայտող ◆ Ստահակ հայացք։

Հոմանիշներ

1. սրիկա, սանձարձակ, խուլիգան, (հնց․), լեռ, ստամբակ, շաղաշուտ, հակետար, լղտոր (գվռ․), լակուտ-լուկուտ, լակոտ, կոռագլուխ, թոկից փախած
2. խարդախ, մոլար
3. տե՛ս ստոր, անվայել
4. տե՛ս խռովաբար, ըմբոստ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ rascal, scoundrel, blackguard, reprobate գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ негодяй (ru) ‎(negodjaj), подлец (ru) ‎(podlec), мерзавец (ru) ‎(merzavec), необузданный (ru) ‎(neobuzdannyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։