Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ս(ը)ր•բա•զան

Ստուգաբանություն

(եկեղ․) սուրբ համարվող, աստվածային համարվող ◆ Սրբազան հաղորդություն՝ ուխտ։
կրոնական արարողությունների՝ հավատի՝ խորհուրդների հետ կապված, կրոնին հատուկ՝ վերաբերող ◆ Սրբազան մատյանններ։ ◆ Սրբազան գիրք։
խորապես դրական՝ լավ՝ գեղեցիկ, սուրբ, ազնիվ, վեհ, նվիրական ◆ Սրբազան գործ։
անարատ, անբիծ, մաքուր, ազնիվ ◆ Եվ աշխատանքի բոցը սրբազան թող մինչև գիշեր ճակատս խանձի։ Եղիշե Չարենց
(եկեղ․) բարձրաստիճան հոգևորականների (մասնավորապես՝ եպիսկոպոսների) մակդիր

(եկեղ․) աստվածային, սրբասուրբ, սուրբ, սրբական, սրբազնական, սրբանվեր, սրբահամբավ, սրբաշնորհ, սրբափայլ, (հզվդ․) սրբամատույց, սրբավայելուչ, սրբավանդ, սրբասունդ, սրբենի, սրբունակ, աստվածազարդ, աստվածարկու, մայրասուրբ
(կրոն․) մեհենական
սրբագին, նվիրական, վսեմ, սուրբ, ազնիվ
(փխբ․) անարատ, մաքուր, անբիծ, սուրբ
տե՛ս եպիսկոպոս

Բաղադրյալ բառեր
սրբազանել սրբազանվել սրբազանություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ Holiness, sacred, sacrosanct, holy գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ священный (ru) ‎(svjaščennyj), святой (ru) ‎(svjatoj), святейший (ru) ‎(svjatejšij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։