Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սրունք

վանկեր՝ ս(ը)•րունք

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛rūsnī- «ոտք, սրունք» արմատից. հմմտ. լատիներեն crus «սրունք»։

(կզմխս․) ոտքի այն մասը, որ տարածվում է ծնկից միչև թաթը ◆ Նրա հնամաշ շորերի ձորձերը թռչկոտալով դիպչում էին բարձր ազդրին ու բաց սրունքներին: Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) ստորոտ

Բաղադրյալ բառեր
սրունքակալ սրունքակապ սրունքոսկր սռնապան հավասարասրուն բարձրասրուն բարձրասրունք հավասարասրունք

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ голень (ru) ‎(golenʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Սրունք: