Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛rūsnī- «ոտք, սրունք» արմատից. հմմտ. լատիներեն crus «սրունք»։
Գոյական
(կզմխս․) ոտքի այն մասը, որ տարածվում է ծնկից միչև թաթը ◆Նրա հնամաշ շորերի ձորձերը թռչկոտալով դիպչում էին բարձր ազդրին ու բաց սրունքներին: Հովհաննես Թումանյան
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
