սփոփանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [spʰɔpʰɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ս(ը)•փո•փանք
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- հոգսերի՝ վշտերի՝ մտատանջությունների փարատում՝ ցրում, հոգեկան հանգստացում ◆ Եկավ գիշերն՝ սփոփանքը անմխիթար սրտերի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ակներև էր, որ տիկինը քիչ շատ սփոփանք կզգար, երբ կխոսեր։ (Արփիար Արփիարյան)
- հոգսերը՝ վշտերը՝ մտատանջությունները փարատող հանգամանք ◆ Անցյալից չունեմ ոչինչ սփոփանք: Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Եվ այդ բանի մեջ էր որոնում իր սփոփանքը: (Նար-Դոս)
- մխիթարող հեռանկար՝ հույս ◆ Սփոփանքի մի շող փայլեց նրա սև ճակատին։ (Ավետիք Իսահակյան)
- (հնց․) բուժում, կազդուրում, ապաքինում
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- սփոփություն, սփոփում, մխիթարանք, ամոքում, (հնց․)՝ մխիթար, սփոփ. փոփոգանք, փարավազ, (գվռ․)՝ մխիթարանք, հովություն
- տե՛ս ապաքինում
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։