վախկոտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑχkɔtutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վախկոտութիւն
վանկեր՝ վախ•կո•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- վախկոտ լինելը, վախկոտի հատկությունը, փոքրոգության արտահայտություններից մեկը, մարդու վարքը բնորոշող բացասական բարոյական հատկություն, որն ի վիճակի չէ կատարելու այնպիսի արարքներ, որոնք համապատասխանեն բարոյական պահանջներին, բնության կամ հասարակական ուժերի հանդեպ վախը հաղթահարելու անընդունակության հետևանքով
- վախկոտի արարք` վարքագիծ` վերաբերմունք
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- եչկչոտություն, երկյուղածություն, երկյուղամտություն, անհամարձակություն, վեհերոտություն, անարիություն, անսրտություն, մորթապաշտություն, թուլամորթություն, թուլասրտություն, կակղամորթություն, վատսրտություն, վախլանություն, վախլություն, քաքլանություն
- տե՛ս անհամարձակություն
- տե՛ս ստորություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։