վայելչասիրություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɑjɛlt͡ʃʰɑsiɾutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վա•յել•չա•սի•րու•թյուն 

Գոյական

1. վայելչասեր լինելը, վայելքեր սիրելը ◆ Լսվում էին դարձվածքներ, նկատվում էին ձևեր ու շարժումներ, որ անսովոր մեկի վայելչասիրության զգացումը կարող էին վիրավորել: (Շիրվանզադե) ◆ Ինչպես միշտ, կոկիկ էր հագնվել... բոլոր այն հաճելի ծերունիների նման, որոնց համար կոկիկ արտաքինը ոչ միայն պատշաճ վայելչասիրություն է, այլ մանավանդ տարիքը հաղթահարելու, ծերության տկարություններին անձնատուր չլինելու կարևոր միջոց: (Կարպիս Սուրենյան)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։