վավերագիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑvɛɾɑˈɡiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վաւերագիր
վանկեր՝ վա•վե•րա•գիր
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- պաշտոնական վկայաթուղթ, որով հաստատվում՝ վավերացվում է որևէ բան, փաստաթուղթ
- պաշտոնական գրություն՝ գրավոր հուշարձան, արվեստի ու գրականության ստեղծագործություն ևն, որ ծառայում է որպես մի բանի վկայություն՝ ապացույց
- (փխբ․) գրավոր հուշարձան
- (մսնգ․) նյութական օբյեկտ, որ իր մեջ բովանդակում է ամրակայված իրազեկում և նախանշված է նրա հաղորդման համար
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- փաստաթուղթ, վավերագրություն (հզվդ․) փաստագիր, հավաստագիր (պաշտոնական վկայաթուղթ, որով վավերացվում է որևէ բան)
- վավերագրություն (գրավոր հուշարձան)
- (հշվպ․) վավերաթուղթ (ակրեդիտիվ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։