Հայերեն

«վարդապետ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վարդապետ

վանկեր՝ վար•դա•պետ

Ստուգաբանություն

(եկեղ․) կուսակրոն քահանա, որն ապրում է վանքում կամ հոգևոր իշխանության կարգադրությամբ ուղարկվում է որևէ քաղաք իբրև քարոզիչ, փոխանորդ կամ եկեղեցական գործերի կառավարիչ
(եկեղ․) հոգևորականին տրվող գիտական աստիճան՝ օրհնությամբ և վարդապեական գավազանով, որ ձեռք է բերվում հատուկ քննություն հանձնելուց հետո
(հին), (գրք․) ուսուցիչ
(հնց․) դոկտոր (գիտական աստիճան)
(ծծկբ․) առաջնորդ, պետ, հրամանատար
(կրոն․) ուղղափառության մեջ եպիսկոպոսից բարձր վանական աստիճան

վարդապետի խազ - (խսկց․)
1. բաժակի վերին խազը՝ գիծը, մինչև որը լցնում են հեղուկը
2. սահմանային գիծ՝ աստիճան՝ չափ, վերջին սահման

Բաղադրյալ բառեր
վարդապետաբար վարդապետական վարդապետանալ վարդապետանոց վարդապետարան վարդապետացու վարդապետել վարդապետիկ վարդապետորեն վարդապետություն վարդապետվել վարդապետուհի վարդապետանոց

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Յու․ Ա․ Բախնիկին, Մ․ Ս․ Բելենկի, Ա․ Վ․ Բելով և ուրիշ․։ Մ․ Պ․ Նովիկովի խմբ․, Աթեիստի գրպանի բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1983 — 308 էջ։