վարդապետություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɑɾdɑpɛtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վարդապետութիւն

վանկեր՝ վար•դա•պե•տութ•յուն 

Գոյական

1. գիտական` փիլիսոփայական ուսմունք` սիստեմ
2. վարդապետ լինելը
3. վարդապետի կոչումն ու աստիճանը
4. (հզվդ․) վարպետություն

Հոմանիշներ

1. ուսմունք, հիմնադրույթ, դոկտրինա (գիտական` փիլիսոփայական համակարգ)
2. աբեղայություն, ռաբբունություն (վարդապետ լինելը, վարդապետի կոչումն ու աստիճանը)
3. տե'ս դավանություն, դավանանք

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։