Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վերամբարձութիւն

վանկեր՝ վե•րամ•բար•ձութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

վերանբարձ լինելը
(ոճբ․) գեղարվեստական և հրապարակախոսական ոճերի բնորոշ հատկանիշ ,որ դրսևորվում է փքուն, պերճագեղ դարձվածքների ու բառերի օգտագործմամբ, երևույթներն իրականից գեղեցիկ նկարագրելով, չափազանցությամբ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ высокопарность (ru) ‎(vysokoparnostʹ), выспренность (ru) ‎(vysprennostʹ), выспренность (ru) ‎(vysprennostʹ), витиеватость (ru) ‎(vitijevatostʹ), напыщенность (ru) ‎(napyščennostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։