վերջավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒɑˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վեր•ջա•վոր
Ածական
- վերջ ունեցող, սահմանափակվող, ոչ անվերջանալի
- վերջավորություն ունոցող
- վերջավորություններով կազմվող, թեքվող
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- վերջնային (վերջ ունեցող, ոչ անվերջանալի)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- վերջավոր մեծություն - որոշ սահմաններում փոփոխվող մեծություն, որը հավասար չէ ոչ զրոյի, ոչ էլ անվերջության
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։