վերջացնել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒɑt͡sʰˈnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վեր•ջաց•նել
Բայ
- վերջանալ-ի ներգործական, ավարտել, ավարտին հասցնել
- դադարեցնել, դադար տալ
- հանգեցնել մի բանի
- սպառել, պրծացնել
- կործանել, գոյությանը վերջ տալ
- մեջտեղից վերացնել, սպառել
- վերջավորել, ավարտել, իբրև վերջաբան, եզրապակում դնել (գրել, ասել և այլն) ◆ Նա խոսքը վերջացնում էր առակով։ (Ակսել Բակունց)
- դուրս բերել, վերջին հասցնել ◆ Ձմեռը մի կերպ որ վերջացնենք, նրանից հետո հեշտ կլինի
- վերջ տալ, վերջ դնել
- ավարտել (ուսումնական դասընթացը, դպրոցը, բուհը և այլն)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ավարտել, լրացնել, բոլորել, կատարել, պսակել, լմնցնել, կնքել, գլուխ, բերել, գլուխ հանել, ի կատար ածել, վերջակետ դնել, վերջ դնել, վերջ տալ, վերջը առնել, ծայրին հասցնել, կոճակ անել, ալյուրը մաղել, մաղը կախել, դադար տալ (ավարտին հասցնել) (արևմտհ․) (գվռ․)
- սպառել, պրծացնել, հատցնել, պարպել, խալրսել (գվռ․)
- վերջավորել, ավարտել, խոսքը ծալել, խոսքը կտրել, խոսքը կարճ կապել
- տե՛ս սպանել
- տե՛ս կործանել
- ավարտել (դասընթացը)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։