Jump to content

վերջացնել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒɑt͡sʰˈnɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վեր•ջաց•նել 

Բայ

  1. վերջանալ-ի ներգործական, ավարտել, ավարտին հասցնել
  2. դադարեցնել, դադար տալ
  3. հանգեցնել մի բանի
  4. սպառել, պրծացնել
  5. կործանել, գոյությանը վերջ տալ
  6. մեջտեղից վերացնել, սպառել
  7. վերջավորել, ավարտել, իբրև վերջաբան, եզրապակում դնել (գրել, ասել և այլն) ◆ Նա խոսքը վերջացնում էր առակով։ (Ակսել Բակունց)
  8. դուրս բերել, վերջին հասցնել ◆ Ձմեռը մի կերպ որ վերջացնենք, նրանից հետո հեշտ կլինի
  9. վերջ տալ, վերջ դնել
  10. ավարտել (ուսումնական դասընթացը, դպրոցը, բուհը և այլն)

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. ավարտել, լրացնել, բոլորել, կատարել, պսակել, լմնցնել, կնքել, գլուխ, բերել, գլուխ հանել, ի կատար ածել, վերջակետ դնել, վերջ դնել, վերջ տալ, վերջը առնել, ծայրին հասցնել, կոճակ անել, ալյուրը մաղել, մաղը կախել, դադար տալ (ավարտին հասցնել) (արևմտհ․) (գվռ․)
  2. սպառել, պրծացնել, հատցնել, պարպել, խալրսել (գվռ․)
  3. վերջավորել, ավարտել, խոսքը ծալել, խոսքը կտրել, խոսքը կարճ կապել
  4. տե՛ս սպանել
  5. տե՛ս կործանել
  6. ավարտել (դասընթացը)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]