վերք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վերք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Թերևս հնդեվրոպական *suer- «կտրել, ծակել» արմատի առանց *s-ի ձևից. հմմտ. ավեստերեն xvara «վերք», ռուսերեն хворый «հիվանդ»։

Գոյական

  1. մարմնի հյուսվածքների կամ գործարանների վնասվածք՝ գնդակի, խոցող զենքի, կարծր բանի և այլնի հարվածից
  2. նույնպիսի վնասվածք, որ առաջանում է զանազան բորբոքական պրոցեսների՝ վարակի և այլնի հետևանքով
  3. (փխբ․) հոգեկան ծանր վիշտ՝ տանջանք, կսկիծ, մորմոք ◆ Եվ սերդ սիրտս կարեվեր խոցեց, վերքիս այս, քու՛յր իմ, դեղ-դարման չկա։ (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. խոց, կեղ, խեթ, (գվռ․) բնքտեր, կոշկոռ, կեղանկ (սրբանի), ողնտես (գրաստի մեջքի), քոս (ձիու, շան)
  2. տե՛ս կսկիծ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. վերքը բանել - վերքը լավացած չլինել, բորբոքական՝ հիվանդագին պրոցեսը շարունակել
  2. վերք բացել - վիրավորել
  3. վերքը բացել
    1. վիրակապը արձակել
    2. բուժված՝ փակված վերքը նորից բորբոքվել
    3. (բժշկ․) վիրահատական միջամտությամբ վերքը պատռել՝ ճեղքել (թարախը հանելու , փտած մասերը հեռացնելու և այլ նպատակով)
    4. (փխբ․) վիշտը վերարծարծել՝ նորոգել
  4. վերքի վրա աղ ցանել - տանջանքները՝ տառապանքները սաստկացնել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։
  • Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։