Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տե•ղա•կալ

Ստուգաբանություն

որևէ կարգի պետի՝ ղեկավարի օգնականի պաշտոնական անվանումը ◆ Մինիստրի՝ դիրեկտորի տեղակալ: մեկին փոխարինող անձ
(հնց․) այն անձը, որ երկրի ընդհանուր պետի անունից կառավարում է որոշ գավառ կամ քաղաք, կուսակալ, փոխարքա
(եկեղ․) բարձրաստիճան հոգևորական, որը նշանակվում և կառավարում է եկեղեցու գործերը կաթողիկոսի երկարատև բացակայության կամ մահվան դեպքում, մինչև նոր կաթողիկոսի ընտրվելը, տեղապահ

Բաղադրյալ բառեր
տեղակալական տեղակալել տեղակալություն տեղակալում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ deputy գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ заместитель (ru) ‎(zamestitelʹ), наместник (ru) ‎(namestnik), местоблюститель (ru) ‎(mestobljustitelʹ), викарий (ru) ‎(vikarij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։