Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տեմ•պե•րա•մենտ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< темперамент < լատ. temperamentum համաչափություն, մասերի համապատասխանություն

(հնց․) մարդու հոգեկան կերտվածքի առանձնահատկությունները, որոնք արտահայտվում են հուզականության, շարժունության ու կենսական գործունեության մեջ, խառնվածք
ուժեղ հուզականություն, կենսական ակտիվություն, ներքին թափ, ավյուն
խառնվածքի բռնկուն, արագաշարժ, հույժ հուզական հատկանիշների հանրագումարը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Լևոն Հախվերդյան, Թատերագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան հրատարակչություն», 1986 — 208 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։