Հայերեն

ՄՀԱ՝ [tiɾɑˈt͡sʰu]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տիրացու

վանկեր՝ տի•րա•ցու

Կազմություն

Արմատ՝ տեր, վերջածանց՝ -ացու:

Գոյական

(եկեղ․) եկեղեցական ստորին պաշտոնյա՝ սարկավագից կրտսեր, դպիր ◆ Եկան և գալիս էին տիրացուներ, գաղթական քահանաներ, աղքատ աշակերտներ, և բոլորը նպաստ են խնդրում։ (Շիրվանզադե)
(կրոն․) եկեղեցական ստորին պաշտոնյա, որ սպասարկում է որևէ քահանայի՝ կարգ կատարելիս ◆ Լսելի էր լինում միայն քահանայի և յուր միակ տիրացուի ձայնը։ (Րաֆֆի)
(հնց․) նա, որ պատրաստվում է տերտեր՝ քահանա դառնալու, տերտերացու
(փխբ․) հարգական մակդիր, որով մի ժամանակ կոչում էին գրագետ մարդկանց ◆ Բայց դու չասացիր հրամանքդ ով ես, Ուզում եմ քեզ հետ լիասիրտ խոսալ։ – Ես քաղաքումը կարդում եմ, պապի։ – Հա՜, տիրացու ես, բա ինչո՞ւ չասիր։ Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․), (արհմրհ․) իր բնագավառի՝ զբաղմունքի մեջ հետամնաց՝ հին հայացքներով ու մեթոդներով առաջնորդվող մարդ ◆ Նա ոչ թե ուսուցիչ էր, այլ տիրացու:
(արհմրհ․) շատ կարդացած, բայց կարդացածը մակերեսորեն ու մեխանիկորեն յուրացրած մարդ ◆ Դժվար է այդ տիրացուներին բան հասկացնել։
(ծծկբ․) գործակալ, կամակատար

Հոմանիշներ

(եկեղ․) դպիր, ջահընկալ, (ժղ․)՝ տացու, տերտերացու, երիցացու
տե՛ս տգետ

	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ի արտաքին հոլովում
Ուղղ.	տիրացու(ն)	տիրացուներ(ը)
Սեռ.	տիրացուի	տիրացուների
Տր.	տիրացուի(ն)	տիրացուների(ն)
Հայց.	տիրացուի(ն)	տիրացուների(ը)
Բաց.	տիրացուից	տիրացուներից
Գործ.	տիրացուով	տիրացուներով
Ներգ.	(տիրացուում)	(տիրացուներում)

Բաղադրյալ բառեր
տիրացուական տիրացուականություն տիրացություն տիրացուություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ reader in church, psalm գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дьячок (ru) ‎(dʹjačok), причетник (ru) ‎(pričetnik), псаломщик (ru) ‎(psalomščik), пономарь (ru) ‎(ponomarʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։