ցնցել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sʰnt͡sʰɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ց(ը)ն•ցել
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բայ
- հարվածի՝ հրումների ուժով շարժել՝ տատանել՝ երերել, թափ տալով այս ու այն կողմ կամ ներքև ու վերև տանել-բերել
- դողացնել, դողի մեջ գցել, դողով պատել, դող առաջացնել
- (փխբ․) սաստիկ հուզել, հուզմունքով պատել ◆ Նա քեզ ցնցեց, այդ սերը։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) որևէ զգացումով համակել, մեծ ազդեցություն գործել, խորապես ներգործել՝ իր ազդեցության ենթարկել ◆ Արտիստուհին իր երգ ու պարով ցնցում Էր դահլիճը։ Վիկտոր Վարդանյան
- (փխբ․) թափ տալ, զգաստացնել, շարժել ◆ Հարկավոր է ցնցել գյուղացուն ու բանվորին, կրթել։ Եղիշե Չարենց
- ամրությունը՝ կայունությունը խախտել, հարվածից՝ հրելուց ևն երերուն՝ անհաստատ դարձնել ◆ Ավտոմոբիլը հարվածել է սյունին ու ցնցել տեղից։
- (փխբ․) խախտել, խանգարել ◆ Իսկ հետո, երբ հեռուն ժամացույցը ցնցեց իր հատու զարկերով լռությունը…:Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) թոթափել, թափ տալով դեն նետել ◆ Ցնցում եմ ինձնից իմ մեծ կսկիծս։ Շեքսպիր
- (փխբ․) շարժել, առաջացնել, բարձրացնել ◆ Շաչող քամին ալիքներն է ցնցում իր խոլ թափով։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- տատանել, երերալ, հողդողդել, սասանել, շարժել, թոթովել, ցնցահարել, թափահարել, շաղահարել (ժղ․), թնդել, (հզվդ․), (գվռ․)՝ հարհարել, լնգահարել, ցնցխռթել, ժաժել, թափ տալ, ժաժք գցել, կուփի կուփի անել
- դողացնել, դողի մեջ գցել, սարսուռ բերել
- ալեկոծել, խռովել, հուզումնահարել, գրգռել, տագնապել, այլայլել, ամբոխել (գրք․), արյունը բորբոքել, սիրտը շուռ բերել, սիրտը տեղահան անել, վեր ու վար անել
- շփոթել, խռովել
- սթափեցնել, ուշաբերել, ուշքի բերել
- խելաբերել, խելքի բերել
- զգոնացնել
- երերել, տատանել, սասանել, ցնցել, (գվռ․)՝ ժշխել, ժաժել, ժաժահարել, ժաժկտել, շարժլել, լղճորկել, տաղտել, ժաժ տալ, կուփի-կուփի անել, իրար բերել
- բանեցնել, դարձնել, գործի դնել, գործի գցել, ժաժ գցել (գվռ․)
- մղել, դրդել, զարգացնել
- քշել, վարել, ընթացնել
- քշել, վարել, ընթացնել
- տարուբերել
- խաղացնել, ճոճել
- թոթվել
- խախտել
- առաջացնել, առաջ բերել
- ընդհատել, դադարեցնել
- թուլացնել
- ցնցել, շարժել, դուրս գցել, տեղահան անել, տեղից շարժել
- քանդել, քակել, հետ անել
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։