փթթել
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰtʰːɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փ(ը)թ•թել
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բայ
- փարթամորեն աճել, փարթամանալ (բույսերի մասին) ◆ Այստեղ այս սոսկալի անապատում այգի կփթթի, գետնից սառնորակ աղբյուրներ կբխեն։ (Վիլյամ Սարոյան) ◆ Դու տեսե՞լ ես ծաղկոցումը Կարմիր վարդը փթթած: (Պերճ Պռոշյան)
- փարթամորեն ծաղկել, ծաղիկներով զարդարվել ◆ Փթթում են գարնան Ծաղկունքը վառ-վառ։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) ֆիզիկապես զարգանալ՝ հասունանալ, առողջ ու գեղեցիկ զարգացում ապրել ◆ Ինչ հավասար շնչում է դեռ լիովին չփթթած, դեռ ոչ մի բանով չալեկոծվող կուրծքը։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) առողջ ու գեղեցիկ տեսք ստանալ, առույգ ու գեղեցիկ դառնալ ◆ Նրանց զվարթ երեսները, շառագունած, փթթած լեռնային օդից ու եղանակի զորությունից, արտահայտում էին խորին բավականություն։ (Րաֆֆի)
- (փխբ․) զարգանալ, տարածվել, ծավալվել ◆ Այնտեղ փթթում է մեր երջանկությունը։
- (փխբ․) բարգավաճել, տնտեսական՝ քաղաքական բուռն վերելք ապրել ◆ Փթթում է մեր երկիրը հնամենի։ (Մամուլ)
- (փխբ․) գեղեցիկ կերպով դրսևորվել՝ երևալ, վառ արտահայտություն ստանալ ◆ Փթթում է ժպիտը մանուկ երեսին։ (Մամուլ)
- (փխբ․) առատանալ, առատորեն լցվել՝ գոյանալ ◆ Ստինքներուն մեջ կփթթեր կաթն։
- (փխբ․) ուրախ-զվարթ երևալ ◆ Քաղաքացիների դեմքը փայլում է պարծանքից, փթթում է նաիրցիների դեմքը։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- աճել, փարթամանալ, կկչալ
- հասունանալ, ծաղկել, ծաղկափթթել, զարգանալ (ֆիզիկապես, մարմնապես)
- տե՛ս գեղեցկանալ
- բարգավածել, զարգանալ
- տե՛ս առատանալ, շատանալ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։