քառապետություն
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [kʰɑrɑpɛtutʰˈjun]
վանկեր՝ քա•ռա•պե•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]- երկրի ղեկավարման ձև, որի ժամանակ բարձրագույն իշխանությունը կենտրոնացված է լինում չորս իրավահավսար անձանց ձեռքում (պատմ․)
- չորս իրավահավասար անձերից բաղկացած մարմին (վարչություն, խորհուրդ, հանձնաժողով և այլն)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։