օգտակարություն
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [ɔɡtɑkɑɾutʰˈjun]
վանկեր՝ օգ•տա•կա•րութ•յուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
- օգտակար լինելը, օգտակար բնույթ
- (բրգ․) առարկաների ու երևույթների, ինչպես նաև մարդու գործողությունների հասարակական նշանակության դրսևորման ձևերից մեկը. այն դրական դերը, որ նրանք խաղում են ինչ-որ մարդկանց շահերը բավարարելու կամ դրված նպատակներին հասնելու մեջ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
շահավետություն, շահեկանություն, արդյունավետություն, պիտանիություն, արդյունավորություն, արգասավորություն, արգասաբերություն, նպաստավորություն, օգտավետություն, օգտաբերություն (հզվդ․), օգտարարություն, օգտաշահություն, օգտաշատություն, շահավորություն, օգտալի(ց)ություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։