օձիք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɔˈd͡zikʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աւձիք

վանկեր՝ օ•ձիք 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *aughiiā` *augh- «պարանոց, վիզ» արմատից. հմմտ. հունարեն հուն. «պարանոց, վիզ», այլև հին հնդկերեն usniha (*ugh-s-ighā):

Գոյական

1. հագուստի վզի մասի կտրվածքը
2. այդ տեղին կարած, հագցրած կամ դնովի մասը, որը պատում է պարանոցը

Հոմանիշներ

փողպատ, կեղծօձիք (կեղծը), փոթօձիք, վակաս (փոթավոր.)

Արտահայտություններ

1. օձիք ազատել - մեկից, մի բանից դժվարությամբ ազատվել, պոկ գալ
2. օձիք բաց թողնել - ձեռք քաշել, ձեռք վերցնել
3. օձիք թափել թափ տալ
   1. մեկից զզված լինել, մեկի մասին շատ վատ կարծիքի լինել
   2. նույնն է՝ օձիք ազատել
4. օձիքը ձեռք տալ - ձերբակալվել (արևմտհ․)
5. օձիք(ը) պատառել - տե՛ս օձիքը թափ տալ
6. օձիքին կպչել կախվել - նույնն է՝ օձիքից կախվել
7. օձիքից բռնել - ստիպել, հարադրել, նեղել պատասխանատվության կանչել
8. օձիքից կախվել, կպչել, պոկ չգալ - մեկին բաց չթողնել, ձեռք չքաշել

Բաղադրյալ բառեր
օձիքակալ օձիքակար օձիքային

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ collar, neckband, neck ռուսերեն՝ воротни́к (ru) ‎(vorotník), во́рот (ru) ‎(vórot) ուկրաիներեն՝ ко́мір (uk) ‎(kómir), коміре́ць (uk) ‎(komirécʹ), воротні́к (uk) ‎(vorotník) (սուրժիկ)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։