օրինաչափություն
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [ɔɾinɑt͡ʃʰɑpʰutʰˈjun]
վանկեր՝ օ•րի•նա•չա•փութ•յուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
- երևույթների միջև օբյեկտիվորեն գոյություն ունեցող պատճառա-հետևանքային անհրաժեշտ կապ, փոխադարձ պայմանավորվածություն, օրենք ◆ բնության օրինաչափությունները մարդու գիտակցությունից անկախ են:
- որևէ երևույթի պատմական զարգացման մեջ դրսևորվող (դրսևորված) այդպիսի օրենք և դրա հետևանքը, արդյունքը ◆ Գրաբարյան Ղ-ի, այսինքն, Լ հնչյունի տարատեսակ վերածումը Ղ ենթալեզվային ձայնեղ շփականի, բացարձակ օրինաչափություն է հայերենի համար:
- մարդկանց գիտակցությունից դուրս և նրանից անկախ բնության ու հասարակության մեջ տեղի ունեցող օբյեկտիվ պրոցեսների արտացոլումը ճանաչողության մեջ և գիտելիքների որևէ բնագավառում ◆ Գիտության օրինաչափությունները այլ բան չեն, քան եթե օբյեկտիվ ճշմարտությունների արտացոլումը գիտակցության մեջ:
- որևէ բանի օրինաչափ բնույթ
- օրինաչափ դարձած երևույթ (խսկց․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
օրինասահմանություն (հզվդ․)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։