ֆետիշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [fɛˈtiʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ֆե•տիշ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
<фетиш< ֆր․ fe'tiche< պորտ․ feitico հմայիլ, հուռութք
Գոյական
- նախնադարյան ժողովուրդների մոտ՝ իբրև թե գերբնական-մոգական ուժով օժտված և դրա շնորհիվ պաշտամունքի առարկա դարձած առարկա՝ իր
- կույր հավատի՝ պաշտամունքի առարկա, բոլորի պաշտամունքի առարկան դարձած մարդ՝ երևույթ՝ իր
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։