Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ էութիւն

վանկեր՝ է•ու•թյուն

Ստուգաբանություն

որևէ բանի ամենահիմնականը, ամենաէականը, ներքին բովանդակություն
առարկաների և երևույթների ներքին բնույթը, բովանդակությունը, որը բնութագրվում է երևույթների մեջ դրսևորվող և ճանաչվող նրանց ներքին կապերով և հարաբերություններով (փիլ.)
մարդու բոլոր հոգեկան և ֆիզիկական ուժերի և հատկությունների ամբողջությունը
մարդու հոգեկան աշխարհը
գոյացություն, գոյություն (հնց․)
էակ (փխբ․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ point, essence, being գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ суть (ru) ‎(sutʹ), сущность (ru) ‎(suščnostʹ), существо (ru) ‎(suščestvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։