թիրախ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰiˈɾɑχ]

վանկեր՝ թի•րախ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. պարսկերեն tīr «կրակոց, նետ»։

Գոյական

1. ուսուցողական կամ մրցանքային հրաձության նշանակետ հանդիսացող առարկա, նշան, նշավակ
2. քննադատության, պարսավանքի, ծաղրանքի առարկա (փխբ․) ◆ Նա գիտեր, որ ինքը լինելու է գլխավոր թիրախը։ (Կ.Ռյուկման)
3. ուշադրության, զարմանքի, խոսակցության և այլն առարկա ◆ Շուտով նա դարձավ բոլորի նկրտումների թիրախը։
4. իրական նշանակետի հայտնաբերումն ու խոցումն ուսուցանելու, հետախուզման ու խոցան միջոցների արդյունավետությունը գնահատելու, ինչպես նաև հրաձգության արդյունքները համեմատելեու համար նախատեսված նմանարկային նշանակետ
5. (ռազմ․) կրակային հարվածի օբյեկտ
6. որպես մարտի կամ այլ գործողության հնարավոր նպատակակետ դիտվող կազմավորում կամ օբյեկտ երկիր, տարածք, ռազմաբազա, հաստատություն կամ անձ, որի դեմ իրականացվում են հետախուզական գործողություններ

Հոմանիշներ

1. (նորբ․)նշան, նշանակետ, նպատակ, նպատակակետ, մղղակ, նշավակ

Արտահայտություններ

1. անշարժ թիրախ
2. անպաշտպան թիրախ - ռազմական կամ ահաբեկչական գործողությունների ժամանակ հարաբերականորեն չպաշտպանված և խոցելի օբյեկտ (մարդ, կառույց, առարկա, միջոց և այլն)
3. առաջնահերթ թիրախ - միացյալ ուժերի հրամանատարի կողմից հաստատված թիրախ, որը պահանջում է անհապաղ գործողություններ, քանի որ նման դեպքում դա կլինի հույժ արդյունավետ կամ հապաղման դեպքում՝ վտանգավոր յուրային ուժերի համար
4. թիրախի լուսավորում լազերային նշանացույցով
5. լրացուցիչ թիրախ - տե՛ս լրացուցիչ նշանակետ
6. կետային թիրախի հրետանային խոցման առաջադրանք
7. մոլորեցմանը ծառայող թիրախ
8. նախնական ոչնչացման թիրախ
9. շարժունակ թիրախ

Բաղադրյալ բառեր
թիրախառու թիրախառություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ target, mark, cockshot ռուսերեն՝ мишень (ru) ‎(mišenʹ) հունարեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
• Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։
• Արծրուն Խանջյան, Ռազմական տերմինների անգլերեն-հայերեն համառոտ բացատրական բառարան, Երևան, 2009 — 39 էջ։
• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։