Jump to content

թքել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թ(ը)•քել 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բայ

  1. բերանից թուքը դուրս նետել՝ թափել ◆ Մին էլ էն տեսա կում արավ եւ մարդի պես երեսիս մի մեծ թքեց: Հովհաննես Թումանյան ◆ Գրիշան հոյհոյեց քրոջը, անգամ թքեց երեսին և հեռացավ։ (Շիրվանզադե)
  2. (փխբ․) բերանում եղած հեղուկը դուրս թափել ◆ Հանաքներ ենք անում, նա էլ մեզ հետ…գունդ-գունդ արյուն թքելով: Հովհաննես Թումանյան
  3. (փխբ․) դուրս վիժել, դուրս մղել, ցայտեցնել, ժայթքել ◆ Իսկ խոժոռադեմ ալևոր հերը սկսավ փրփրած թքել, անիծել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թքել եմ և քեզ և քո պսակին, երկրպագում եմ փողի քսակին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թքել եմ ձեր միլիոնների վրա։ (Շիրվանզադե)
  4. (փխբ․) մեկի երեսին թքել՝ իրոք կամ փոխաբերաբար, նախատել, անպատվել ◆ Փրփուր է թքում անզուսպ երախով, թքում ու զարկում ժեռուտ ափերին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Դժնե <<ոչ>>-դ թքիր ինձի անտարբեր, ես այն օչեն կը տառապիմ տարուբեր։ (Միսաք Մեծարենց)
  5. (փխբ․) արհամարհանքով՝ անարգանքով մերժել ◆ Ես տղամարդ եմ, իմ թքածը չեմ լիզի։ (Րաֆֆի)
  6. (փխբ․) արհամարհանքով հրաժարվել՝ ձեռք քաշել

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. տե՛ս ժայթքեցնել, ցայտեցնել
  2. տե՛ս անպատվել
  3. տե՛ս հրաժարվել

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. թքես՝ գետին չի ընկնի- սաստիկ ցուրտ է
  2. թքում ես երեսին, ասում է անձրև է գալիս- անամոթ է, պատկառանք չունի
  3. վրան չեմ էլ թքի- բոլորովին արհամարհում եմ

Աղբյուրներ

[խմբագրել]