լեզվանի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɛzvɑˈni]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ լեզուանի
վանկեր՝ լեզ•վա•նի
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- շատախոս, շաղփաղփ, լեզվագար ◆ Դարձել էին նրանք արդեն կաչաղակներ լեզվանի։ Հովհաննես Թումանյան
- ասող-խոսող զրուցասեր ◆ Դա այն ճարպիկ, լեզվանի, աչքաբաց կանանցից էր։ (Րաֆֆի) ◆ Վերջին հանգամանքը նրան վերին աստիճանի լեզվանի, խորամանկ, հաճոյախոս, էր դարձրել իր գրպանի օգտին։ (Նար-Դոս)
- ճարտարախոս ◆ Ոհ, ինչու լինի լուռ՝ կույս լեզվանի: Պետրոս Դուրյան
- ձայն հանող, երգող, կարկաչող ◆ լեզվանի առու։
- թվական որոշչի կամ բարդության թվական բաղադրիչի ցույց տված քանակով լեզուներ իմացող, ընդգրկող (երկլեզվանի, հինգլեզվանի և այլն) ◆ Երկու լեզվանի:
- թվական որոշչի քանակով լեզվակ ունեցող ◆ Երկնակամարը կապել է ճաճանց բոցի շանթերից հազար լեզվանի: (Հակոբ Հակոբյան)
- խոսքի տակ չմնացող ◆ Սանթրոսյանը սաստեց լեզվանի հարսին։ (Նաիրի Զարյան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տե՛ս շատախոս
- տե՛ս ճարտարախոս
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։