Jump to content

խաղալիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•ղա•լիք 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. երեխաների խաղալու իր՝ առարկա՝ սարք
  2. (փխբ․) հաճույքի՝ բավականության՝ թեթև զբաղմունքի առարկա ◆ Գիրքն էլ նրա համար խաղալիք է միայն։
  3. (փխբ․) որևէ մեկի հլու կամակատար, քմայքների ու քմահաճույքների առարկա ◆ Մարդը խաղալիք է կնոջ ձեռքին։
  4. անսովոր չափով փոքր կամ տվյալ մարդու համար շատ փոքր գործիք՝ իս ◆ հսկա գուրգը նրա համար խաղալիք էր։

Հոմանիշներ

[խմբագրել]

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]