Jump to content

ուխտագնաց

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [uχtɑɡˈnɑt͡sʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ուխ•տա•գ(ը)•նաց 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Ածական

  1. ուխտի գնացող ◆ Այս հողի վրա, այս հողի համար ուխտագնաց եմ, և չեմ էլ հիշում, թե այդ որ դարից։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. ուխտով, ուխտավորակն, ուխտական

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]