Հայերեն

ՄՀԱ՝ [sɔvɔɾɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սովորական

վանկեր՝ սո•վո•րա•կան

Կազմություն

Արմատ՝ սովոր, վերջածանց՝ -ական:

Ածական

ընդհանրական բնույթ կրող, ընդհանրապես տեղի ունեցող՝ կատարվող, շատ տարածված՝ ընդունված ◆ Բազմակնությունը հայոց նախարարների մեջ սովորական բան էր։ (Րաֆֆի)
մշտական բնույթ կրող, մշտական ◆ Մինիստրն ընդունում էր իր սովորական ժամին։ (Լև Տոլստոյ)
սովորության վերածված, սովորություն դարձած ◆ Ամեն երեկո նրանք հավաքվում էին այդ խրճիթը՝ սովորական զրույցի։ ◆ Կուզեի, առանց մեր սովորական երեկոյան տեսակցությանը սպասելու, այսօր այս մասին խոսել քեզ հետ։ (Նար-Դոս)
մեկին՝ մի բանի բնորոշ՝ հատուկ ◆ Ինչպես դա սովորական է դավադիրների և թշնամիների համար։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Տիկինը նստած էր յուր սովորական փափուկ գահավորակի վրա։ (Րաֆֆի)
ոչնչով աչքի չընկնող, ոչ արտասովոր, ոչ արտակարգ, իր նմաններից առանձնապես չտարբերվող ◆ Այդ օրն էլ մի սովորական ամառային օր էր։ ◆ Իսկ գյուղում ապրող մնացած մարդիկ սովորական մարդիկ էին։ Հովհաննես Թումանյան
պարզ, պարզունակ, հասարակ ◆ Թո՛ղ քո ճոռոմաբանություններն և գրիր սովորական լեզվով։
ամենօրյա, առտնին ◆ Մենք սովորական հյուրեր չենք։ (Նաիրի Զարյան)
(մրմն․) ներբանը դրվում է կրունկից գլորումով, իսկ հաջորդ քայլի համար հրումը կատարվում է թաթով

Հոմանիշներ

ավանդական, ընդհանրական, սովորակի (հզվդ․)
մշտական
ամենօրյա, առօրյա, առօրեական
պարզ, հասարակ, պարզունակ

Արտահայտություններ

սովորական աստղեր - (աստղգ․) աստղեր, որոնք հազարամյակների ընթացքում անփոփոխ են մնում
սովորականի(ն) պես - սովորական կարգով՝ ձևով ◆ Լևոնը սովորականի պես քնից արթնացավ։ (Նաիրի Զարյան)
ըստ սովորականին - ինչպես սովորաբար լինում է ◆ այդ օրը, ըստ սովորականին, հորից ու մորից վաղ էր վեր կացել Եվան։ (Նար-Դոս)

Բաղադրյալ բառեր
սովորականություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ usual, common, commonplace, accustomed, customary, wonted գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ привычный (ru) ‎(privyčnyj), обычный (ru) ‎(obyčnyj), обыкновенный (ru) ‎(obyknovennyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։