ստեղն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [stɛʁn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ստեղն
վանկեր՝ (ը)ս•տեղն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բնիկ հնդեվրոպական՝ *stel-no-(n)-` *stel- «դնել, կանգնեցնել» արմատից. հմմտ. հունարեն στάλιξ` «սյուն», հին վերին գերմաներեն stollo «նեցուկ, պատվանդան»։
Գոյական
- մի քանի երաժշտական գործիքների (դաշնամուրի, հարմոնի, ակորդեոնի և այլն) ձողիկանման լեզվակներից յուրաքանչյուրը, որին հարվածելով կամ սեղմելով հնչեցնում են նվագարանը
- զանազան գործիքների ու մեքենաների (գրամեքենայի, տպագրական մեքենաների և այլն) այն կոճակներից յուրաքանչյուրը, որոնց հարվածելով աշխատեցնում են
- զանազան հարմարանքների՝ սարքերի ճյուղավորված ձողիկներից յուրաքանչյուրը։ Աշտանակի՝ ջահի ստեղներ։
- (հնց․) ծառի ճյուղ՝ ոստ
- (փխբ․) տառի գծերից յուրաքանչյուրը ◆ Այբը (ա) կազմված Է երեք ստեղներից:
- (գրկն․) բանաստեղծության եռավանկ ոտք շեշտն առաջին վանկի վրա, դակտիլ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
- Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։