Jump to content

վկայագիր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վ(ը)•կա•յա•գիր 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

վկա + ա + գիր

Գոյական

  1. գրավոր վկայություն, վկայական, վկայաթուղթ ◆ Նոտարը սխալ էր վավերացրել հողի վկայագիրը: (Ակսել Բակունց)
  2. ուսումնական հաստատության ավարտական ատեստատ կամ դիպլոմ ◆ Փարիզեն նոր դարձած էր բժշկության վկայագիրն ի ծոցին։ (Գրիգոր Զոհրապ)
  3. (փխբ․) որևէ բանի վկայությունը հանդիսացող փաստաթուղթ
  4. (փխբ․) գրավոր հուշարձան (երկ, արձանագրություն և այլն), որ հարազատ կերպով ներկայացնում է այս կամ այն իրադարձության՝ երևույթի և այլնի պատկերն ու պատմությունը ◆ Պռոշյանի վեպերը 19-րդ դարի երկրորդ կեսի հայ գյուղի կյանքի վառ վկայագիրն են (դասագիրք)։
  5. (փխբ․) որևէ բանի ապացույցը՝ վկայությունը հանդիսացող փաստ՝ տվյալ՝ հանգամանք ◆ Կպարծենամ դիվիզիայով մեր Հայկական, և Թամանյան մեր կոչումով, որ լոկ բառ չէ սովորական, վկայագիր է քաջության։ (Անահիտ Սահինյան)

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. վկայական, վկայաթուղթ
  2. հաստատագիր, հավաստագիր
  3. (նորբ․) ավարտական վկայագիր, դիպլոմ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։