Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տա•նու•տեր

Գոյական

գյուղապետ, որ ընտրվում էր գյուղական համայնքի կողմից և կառավարում էր գյուղի գործերը (պատմ․)
տե'ս Տանտեր
տան՝ տոհմի գլխավորը, նահապետ, իշխան, նախարար
վարձով տրվող տան՝ սենյակի տեր (պատմ․)
այն աստղատունը կամ կենդանակերպը, որի մեջ գտնվում է արեգակը տվյալ ամսին (ըստ հին պատկերացումների) (հին)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ landlord գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ арендодатель (ru) ‎(arendodatelʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։