Հայերեն

ՄՀԱ՝ [pʰɑjˈlɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փայ•լել

Ստուգաբանություն

Բայ

փայլ արձակել, շողալ, ցոլալ
փայլեր՝ շողեր՝ ճաճանչներ տարածել, լուսավորել
լույսի ճառագայթները անդրադարձնելով շողշողալ, պսպղալ, պլպլալ
(փխբ․) աչքի ընկնել, որևէ հատկությամբ՝ ընդունակությամբ՝ ձիրքով և այլնով առաջնակարգ լինել ◆ Նա փայլում է իր դիմախաղով։
(փխբ․) պայծառ՝ ջինջ՝ պարզ լինել ◆ Հրաշալի երկինք… փայլում է կապույտ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
(փխբ․) հռչակ՝ հեղինակություն վայելել ◆ Եթե որդին բարձր պաշտոնների կհասներ, եթե նա կփայլեր բարձր շրջաններում, - այդ փայլը իրեն Էր պատկանում։ (Րաֆֆի)
(փխբ․) ծագել, առաջանալ (մտքում, հոգում) ◆ «Սկսվեց», - փայլեց նրա գլխում։ (Կ. Ռյուկման)
(փխբ․) դեմքին՝ աչքերի մեջ՝ հայացքում ևն վառ կերպով արտահայտվել ◆ Նրա աչքերում քնքուշ սեր Էր փայլում:
(փխբ․) որևէ բուռն զգացմունք արտահայտել, որևէ զգացմունքի արտահայտությամբ տոգորվել ◆ Քաղաքացիների դեմքը փայլում էր պարծանքից։ Եղիշե Չարենց
(փխբ․) ցայտուն կերպով երևան գալ՝ դրսևորվել ◆ Այնտեղ փայլեց նրա քաջությունը և ռազմական հմտությունը։
(փխբ․) երջանիկ՝ ուրախ՝ լավ լինել (կյանքի՝ ժամանակի մասին) ◆ Չեմ էլ հիշում չար ու խավար էս ժամին՝ երբ են փայլել ուրախ օրերն իմ սրտում։ Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) մաքրությամբ՝ սպիտակությամբ աչք շլացնել, չափազանց մաքուր՝ սպիտակ լինել ◆ Նոր օձիքը փայլում Էր կոստյումի տակից։

Հոմանիշներ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ shine, glimmer, shine through, beam, gleam գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Сверкать, сверкнуть, блистать, блестеть, блеснуть, заблистать, заблестеть, сиять, просиять, засиять. (ru) ‎(Sverkatʹ, sverknutʹ, blistatʹ, blestetʹ, blesnutʹ, zablistatʹ, zablestetʹ, sijatʹ, prosijatʹ, zasijatʹ.) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։