Հայերեն

«Զ» տառի ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Տառ[խմբագրել]

Զ, զ (զա)

հայերեն այբուբենի վեցերորդ տառն է։ ◆ Ժողովուրդը… տ-ն փոխում է զ-ի, Մուրատ-մուրազ։ Հովհաննես Թումանյան

Դասական ուղղագրութեամբ՝

գրաբարի նախդիր, որը կիրառվում է արևմտահայերենում դերանունների հետ՝ դրվելով հայցական հոլովի վրա (զանիկա, զինքն, զայն, զոր) ◆ Նրանք տակավին գործ են ածում իրենց խոսակցության մեջ ի, զ, ընդ առ նախդիրները։ (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։