Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ փսփսալ

վանկեր՝ փ(ը)ս•փ(ը)•սալ

Բայ

շշնջալ, շշուկով խոսել
(փխբ․) ծածուկ գաղտնի՝ ուրիշներին անլսելի կերպով խոսել մեկի հետ ◆ Դարեհը նրա հետ քաշվեց մի կողմ և նրանք սկսեցին զգույշ փսփսալ: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նա մոտեցավ Արսենին և ականջին փսփսաց: Դերենիկ Դեմիրճյան
(փխբ․) բամբասել, չարախոսել ◆ Նա գալիս էր մեր տունը... Դրացիները սկսեցին փսփսալ միմյանց հետ, և բամբասանքը հասավ ամուսինիս ականջին: (Րաֆֆի)
(փխբ․) շնկշնկալ, սվսվալ, մեղմ ձայն հանել (տերևներ՝ ճյուղերից և այլնի մասին) ◆ Լեռնային հովը փսփսում էր պատուհանից և ներս փչում անտառի և գետի զովությունը: Դերենիկ Դեմիրճյան
նույնն է՝ թսթսալ
շշուկով մի բան ասել մեկին

շշնջալ, շշնջել, շշնջախոսել, փսփսացնել, քչքչալ, մրմնջալ, մրմնջել, հեծել, (հզվդ․)՝ փսալ, փսրտկալ, փսրտալ, քսփսալ, քսփստալ, փչփչալ
տե՛ս բամբասել
շնկշնկալ, սոսափել, սոսավել, սվսվալ, շրշալ, (գվռ․)՝ սլսլալ
տե՛ս թսթսալ