Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բարձրանալ

վանկեր՝ բարձ•րա•նալ

Ստուգաբանություն

բարձր + ան + ալ

Բայ

ցածր տեղից շարժվել, ելնել դեպի վեր՝ դեպի բարձր ◆ Ու շունչ քաշեց Սիամանթոն, Ու ջուրն ի վեր բարձրացավ: Հովհաննես Շիրազ
գետնից՝ երկրից դեպի վեր՝ օդ ելնել ◆ Կանաչագույն բոցերը բարձրացան դեպի երկինք: (Րաֆֆի)
երկարել, աճել (դեպի վեր) ◆ Հասակը բարձրանալ: ◆ Ոչ մի ցողուն դեռ չէր բարձրացել: Եղիշե Չարենց
դեպի վեր ձգվել ◆ Դռների մեջտեղից բարձրանում էր որձաքարե լայնադիր սանդուղք: (Մուրացան) ◆ Ընդարձակ դաշտի կենտրոնում բարձրանում է Վեզլեի ժայռոտ բլուրը: (Ավետիք Իսահակյան)
բարձր դիրքում գտնվել, մի բանի վրա ելնել ◆ Ապառաժի վրա բարձրացել է ամրոցը:
բարձր՝ պատվավոր տեղ նստել՝ բազմել, գրավել
նստած կամ պառկած տեղից վեր կենալ, ոտքի կանգնել ◆ Կարինեն բարձրացավ տեղից, մոտեցավ պատուհանին: (Բոգդան Վերդյան)
շատանալ, ավելանալ ◆ Այս տարի... զգալիորեն կբարձրանա պղնձի կորզման տոկոսը: (Մամուլ)
ծագել, առաջ գալ ◆ Դահլիճում բարձրացավ զայրույթի աղմուկ: (Նաիրի Զարյան)
գինն ավելանալ, թանկանալ
սաստկանալ, մեծանալ, ուժեղանալ, զարգանալ, ընդարձակվել ◆ Քանի երկրակալ, քանի պետություն բարձրացել, տիրել, անցել են հերթով: Եղիշե Չարենց
ուժեղանալ, սաստկանալ ◆ Հիվանդի ջերմությունը բարձրացավ:
ուռչել, փքվել, մեծանալ ◆ Նրա կուրծքը բարձրացավ հուզմունքից: (Նաիրի Զարյան)
տեսողական տպավորությամբ դեպի զենիթ շարժվել (լուսատուների մասին) ◆ Այծեմնասարի ետևից ծագեցին արևի առաջին ճառագայթները և հրափայլ սկավառակը, ինչպես մի հրահոսան անոթ, սկսավ բարձրանալ երկնակամարի վրա: (Մուրացան)
առաջադիմել, առաջ գնալ, զարգանալ ◆ (Մարդը) սկսեց իր շուրջը դիտել, ուսումնասիրել, զարգանալ ու բարձրանալ, ստեղծել գիտություններ ու գրականություններ: Հովհաննես Թումանյան
լավանալ (տրամադրությունը, հոգեկան վիճակը և այլն) ◆ Տրամադրությունը բարձրացավ:
հզորանալ, ուժգնանալ, զորեղանալ ◆ Քանի երկրակալ, քանի պետություն բարձրացել, տիրել, անցել են հերթով: Եղիշե Չարենց
առաջ քաշվել, արծարծվել, քննության առարկա դառնալ ◆ Կովկասահայ լրագրերում արդեն բարձրացել էր հայ հասարակայնության բողոքի ձայնը: (Անահիտ Սահինյան)

շարունակել․․․