ցածր տեղից շարժվել, ելնել դեպի վեր՝ դեպի բարձր ◆ Ու շունչ քաշեց Սիամանթոն, Ու ջուրն ի վեր բարձրացավ: Հովհաննես Շիրազ
գետնից՝ երկրից դեպի վեր՝ օդ ելնել ◆ Կանաչագույն բոցերը բարձրացան դեպի երկինք։ (Րաֆֆի)
երկարել, աճել (դեպի վեր) ◆ Հասակը բարձրանալ:◆ Ոչ մի ցողուն դեռ չէր բարձրացել: Եղիշե Չարենց
դեպի վեր ձգվել ◆ Դռների մեջտեղից բարձրանում էր որձաքարե լայնադիր սանդուղք։ (Մուրացան)◆ Ընդարձակ դաշտի կենտրոնում բարձրանում է Վեզլեի ժայռոտ բլուրը։ (Ավետիք Իսահակյան)
բարձր դիրքում գտնվել, մի բանի վրա ելնել ◆ Ապառաժի վրա բարձրացել է ամրոցը։
բարձր՝ պատվավոր տեղ նստել՝ բազմել, գրավել
նստած կամ պառկած տեղից վեր կենալ, ոտքի կանգնել ◆ Կարինեն բարձրացավ տեղից, մոտեցավ պատուհանին։ (Բոգդան Վերդյան)
շատանալ, ավելանալ ◆ Այս տարի… զգալիորեն կբարձրանա պղնձի կորզման տոկոսը։ (Մամուլ)
ծագել, առաջ գալ ◆ Դահլիճում բարձրացավ զայրույթի աղմուկ։ (Նաիրի Զարյան)
գինն ավելանալ, թանկանալ
սաստկանալ, մեծանալ, ուժեղանալ, զարգանալ, ընդարձակվել ◆ Քանի երկրակալ, քանի պետություն բարձրացել, տիրել, անցել են հերթով։ Եղիշե Չարենց
ուռչել, փքվել, մեծանալ ◆ Նրա կուրծքը բարձրացավ հուզմունքից։ (Նաիրի Զարյան)
տեսողական տպավորությամբ դեպի զենիթ շարժվել (լուսատուների մասին) ◆ Այծեմնասարի ետևից ծագեցին արևի առաջին ճառագայթները և հրափայլ սկավառակը, ինչպես մի հրահոսան անոթ, սկսավ բարձրանալ երկնակամարի վրա։ (Մուրացան)
առաջադիմել, առաջ գնալ, զարգանալ ◆ (Մարդը) սկսեց իր շուրջը դիտել, ուսումնասիրել, զարգանալ ու բարձրանալ, ստեղծել գիտություններ ու գրականություններ։ Հովհաննես Թումանյան
լավանալ (տրամադրությունը, հոգեկան վիճակը և այլն) ◆ Տրամադրությունը բարձրացավ:
հզորանալ, ուժգնանալ, զորեղանալ ◆ Քանի երկրակալ, քանի պետություն բարձրացել, տիրել, անցել են հերթով։ Եղիշե Չարենց
առաջ քաշվել, արծարծվել, քննության առարկա դառնալ ◆ Կովկասահայ լրագրերում արդեն բարձրացել էր հայ հասարակայնության բողոքի ձայնը։ (Անահիտ Սահինյան)
ըմբոստանալ, ընդվզել ◆ Բանվորները բարձրացել են իրենց տերերի դեմ։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
