Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաւասարութիւն

վանկեր՝ հա•վա•սա•րութ•յուն

Կազմություն

Արմատ՝ հավասար, վերջածանց՝ -ություն:

հավասար լինելը
լիակատար միանմանություն՝ միօրինակություն՝ միաչափություն (ըստ մեծության, որակի, արժանիքի, պայմանների և այլն)
արտադրության միջոցների նկատմամբ միատեսակ հարաբերություններով և քաղաքական ու քաղաքացիական իրավունքների միատեսակ օգտագործումով արտահայտվող՝ մարդկանց հավասար վիճակ հասարակության մեջ ◆ Երդվում եմ ազատության, եղբայրության և հավասարության անունով: (Ավետիք Իսահակյան)
տե՛ս հավասարում
(իրավ․) կողմերի միահավասարության և իրավահավասարության սկզբունքը վեճերի դատաքննության մեջ (պարիտետ)
(ռազմ․) շարքի՝ մի գծի վրա ուղիղ դասավորություն
(մաթ․) երկու մասերից բաղկացած հանրահաշվական արտահայտություն, որի մասերը իրար մոտ հետ միացած են հավասարման նշանով

հավասարության նշան դնել - երկու կամ ավելի բաներ հավասարեցնել իրար՝ հավասար համարել
հավասարություն պահել՝ պահպանել (ռազմ․) - մի գծի վրա հավասար շարք կազմող