(պատմ․) հին հույների հետևակի մարտակարգ, որ կազմում էր խիստ շարք՝ կազմված մի քանի տողաններից ◆ Տեգերն իրենց պիրկ ձեռքին՝ փաղանգներուն կազմը կուռ արյունառուշտ ճեղքեցին: (Դանիել Վարուժան)◆ Այդ ժողովուրդը այսօր անհանգիստ ու քնաթաթախ կռվեց անցյալում օրհասական կռվով՝ կուրծք տալով մակեդոնական փաղանգին: (Վահրամ Փափազյան)
(փխբ․) խումբ՝ հատկապես մեծ՝ անվանի մարդկանց, կաճառ ◆ Գիտակների փաղանգ։◆ Թումանյան, Սպենդիարյան, Մ. Սարյան... Այս ականավոր փաղանգի հետ էր և մեր անզուգական գրաֆիկ Հակոբ Կոջոյանը: Ստեփան Զորյան◆ Այս հրաշալի փաղանգից մի քանիսն այնպիսի ուժի ստեղծագործողներ են, որոնց արժեքը, օտար հեղինակությունների իսկ վկայությամբ, չափվում է եվրոպական մեծությունների համեմատությամբ: (Մամուլ)
(փխբ․) վտառ, երամ, ջոլիր, մեծ բազմություն ◆ Միջատների փաղանգ:
