տրաքել բայ

Հայերեն

վանկեր՝ տ(ը)•րա•քել

Բայ

ճայթյունով կոտրվել, ճայթել ◆ Թթվի ամանը տրաքեց:
ներքին ուժերի ճնշումից՝ կուտակումից կամ մեծ լարումից պատռվել, պայթել ◆ Չլինի՞ տամար տրաքեց: (Ակսել Բակունց)
ուժեղ ձայն արձակելով բացվել ◆ Նորեն շամպանիայի շշերը տրաքեցին: (Շիրվանզադե)
արձակվել, պայթել, կրակվել (հրազենի մասին)
մի բանով առատ լինել, լիքը լինել, շատ շատ լինել ◆ Գորգերից տունը տրաքում է:
(փխբ․) նախանձից՝ չարությունից տեղ չգտնել՝ ինքն իրեն ուտել ◆ Հարսը նախանձից քիչ էր մնում տրաքի: Հովհաննես Թումանյան
հոգնածությունից ուժասպառ լինել, հալից ընկնել ◆ Ամբողջ օրը չարչարվելուց տրաքում է:
շունչը փչել ◆ Կովը յոնջա կերավ ու տրաքեց:
խիստ նեղվել, անհանգստություն զգալ
շրխկոցով իջնել մեկի կամ մի բանի վրա ◆ Ապտակը տրաքեց երեսին:
չափից դուրս ուտել կամ խմել, ուռչել ◆ Էնքան է լակել, որ տրաքում է:
(փխբ․) խիստ հուզվել, հուզված՝ գրգռված՝ անհանգիստ վիճակում լինել, իրեն զսպել չկարողանալ, պայթել ◆ -Թողե՛ք, անաստվածնե՛ր, թողե՛ք, թե չէ կտրաքեմ: (Շիրվանզադե)

Հոմանիշներ

ճայթել, կոտրվել, ճեղքվել, տրաքվել (ժղ․)
պատռվել, պայթել
բացվել
պայթել, կրակվել, արձակվելց
տե՛ս նախանձել
տե՛ս տկռել
տե՛ս սատկել
տե՛ս բարկանալ
տե՛ս տրաքտրաքել

շարունակել․․․