Jump to content

ժպիտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

«ժպիտ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով


Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժպիտ

վանկեր՝ ժ(ը)•պիտ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Ծագումն անհայտ է։ Նմանությունը հնդեվրոպական *guhemb- «ուրախ ցատկոտել» արմատի հետ պատահական պետք է համարել։

Գոյական

  1. դեմքի մկանների շարժում, որը ցույց է տալիս ծածազելու տրամադրություն կամ արտահայտում է ողջույնի՝ գոհունակության՝ հաճելիության զգացմունք, թեթեվակի՝ անձայն ծիծաղ
  2. (փխբ․) ուրախություն, դեմքի պայծառ՝ ուրախ արտահայտություն ◆ Բոլորի աչքերի մեջ պայծառ ժպիտ կար և գոհունակություն։ (Ավետիք Իսահակյան)
  3. (փխբ․) հաճելի գույներից՝ լույսից՝ գեղեցկությունից արտափայլող պայծառություն՝ շոյող ջերմություն ◆ Նրանց ժպիտը զվարթ , կուսական, ու արշալուսի նաման է այնքան։ Հովհաննես Թումանյան
  4. (փխբ․) փայլելը, շողալը◆ Մանիշակը յուր ժպիտը իմ աչքին է պարգևում։ Հովհաննես Հովհաննիսյան

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. խնդուք (արևմտհ․) , ժպտանք (հնց․)
  2. տե՛ս քմծիծաղ
  3. տե՛ս ուրախություն

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. ժպիտ կտրել- ժպիտով փայլել, ժպիտի արտահայտությամբ համակվել ◆ Նրան նայու է գեղեցիկ և քնքուշ մի դեմք, ամբողջապես երաջանկության ◆ ժպիտ կտրած։ (Նար-Դոս)
  2. ժպիտ երևալ՝ խաղալ- ժպիտի արտահայտություն ընդունել ◆ Նրա ցանաքած և խորշոմներով ծակծկված դեմքի վրա հալչում էր երջանկության ժպոիտը։ (Շիրվանզադե)
  3. ժպիտ խաղացնել- ժպիտի արտահայտություն տալ ◆ Ապրում է սերը , ժպիտը ծաղկում։ Հովհաննես Թումանյան
  4. ժպիտ բաժանել- ամենքին ժպտալ
  5. կյանքը ժպտալ մեկին- տե՛ս կյանքի տակ

Աղբյուրներ

[խմբագրել]