ալչու

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑlˈt͡ʃʰu]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ալ•չու 

Գոյական

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կարին, Նոր Նախիջևան՝ (ժղ․) վեգի` ճանի կեռմանաձև փոսորակով երեսը, ճուկ (որի հակառակ երեսը կոչվում է թոխան) ◆ Ալչու ա՞ վեքդ, թե՝ թոխան։ (Պերճ Պռոշյան)
2. (փխբ․) հաջող, հաջողակ, բախտավոր

Արտահայտություններ

1. վեգը ալչու լինել - գործերը շատ հաջող լինել, ընթանալ ◆ Հասրաթյանի վեգը ալչու է: Ծովն էլ գցիս, ալչու կու կանգնի կոճին։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
2. վեգն ալչու կանգնել - գործը հաջող ընթանալ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	ալչու(ն)	ալչուներ(ը)
Սեռ.	ալչուի	ալչուների
Տր.	ալչուի(ն)	ալչուների(ն)
Հայց.	ալչու(ն)	ալչուներ(ը)
Բաց.	ալչուից	ալչուներից
Գործ.	ալչուով	ալչուներով
Ներգ.	ալչուում	ալչուներում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ выигрывающая сторона игральной бабки (ru) ‎(vyigryvajuščaja storona igralʹnoj babki), конка (ru) ‎(konka) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. Նոր Նախիջևան՝ թթու սալոր, տե՛ս ալուչա

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։