Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղաքար

վանկեր՝ ա•ղա•քար

Ստուգաբանություն

Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Ղազախ՝ քարաղի բեկոր, որ կտրում են աղահանքում
գոմի կամ տան առջև՝ փարախում՝ արոտավայրոմ և այլուր դրված հարթ մակերեսով քար, որի վրա աղ են ցանում անասունների համար, լիզաքար ◆ Այսպես խոսում էին բակի քարերը, աղաքարը՝ որի վրա հայրը աղ էր ցանում և տավարը լիզում էր աղը։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ камень который посыпают солью для скота (ru) ‎(kamenʹ kotoryj posypajut solʹju dlja skota), каменная соль (ru) ‎(kamennaja solʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։