աղբանոց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁbɑˈnɔt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղբանոց
վանկեր՝ աղ•բա•նոց
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- աղբ թափելու տեղ ◆ Աղվեսը թագավորի աղբանոցում ման է գալի, ման, մի ոսկի է գտնում։ Հովհաննես Թումանյան
- այն տեղը, որտեղ կիտում են անասունների աղբը
- այն տեղը, որտեղ կիտվում է քաղաքից հանվող աղբը` աղտեղությունները
- կեղտոտ` անկարգ սենյակ` բնակարան և այլն
- հասարակության համար անարգ` ոճրագործ մարդկանց արժանի տեղ ◆ Ֆյուրերի դիակը փտել է պատմության աղբանոցում: Յու. Մադեր
- (բնապ․) տես՝ աղբյուս
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- աղբակուտոց, աղբատեղի, աղբավայր, աղբուտ, աղբահար, խախնոց (գվռ․)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղբանոց(ը) | աղբանոցներ(ը) |
| Սեռ. | աղբանոցի | աղբանոցների |
| Տր. | աղբանոցի(ն) | աղբանոցների(ն) |
| Հայց. | աղբանոց(ը) | աղբանոցներ(ը) |
| Բաց. | աղբանոցից | աղբանոցներից |
| Գործ. | աղբանոցով | աղբանոցներով |
| Ներգ. | աղբանոցում | աղբանոցներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ս.Ա. Բալոյան, Բնապահպանական նշանակության տերմինների և բառակապակցությունների բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ բնապահպ. նախ.-ն, Բնական պաշարների կառավ. և չքավ. նվազ. ծրագիր.», 2008 — 152 էջ։