Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղմկասէր

վանկեր՝ աղ•մ(ը)•կա•սեր

Ստուգաբանություն

աղմուկ սիրող՝ հարուցող, վեճ՝ կռիվ սիրող ◆ Նա փառասեր էր, բայց ոչ աղմկասեր: (Շիրվանզադե) ◆ Մի անսպասելի և տարօրինակ համբերատարություն էր ցույց տալիս այդ, սովորաբար աղմկասեր… ամբոխը։ (Վահան Տերյան)

աղմկարար, խռովարար, խռովասեր, խռովարկու, խառնակիչ, (փխբ․) կռվարար, կռվասեր, (հնց․)՝ վրդովարար, խազմարար
ժխորասեր

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ шумливый (ru) ‎(šumlivyj), крикливый (ru) ‎(kriklivyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։