Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամանակ

վանկեր՝ ա•մա•նակ

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ amānak. հմմտ. պարսկերեն amān:

(հնց․), (քրկն․) մեկ վանկ կամ ձայնավոր արտասանելու ժամանակամիջոցը ◆ Հենց հնչույթի արտասանական տևողությունն էլ կոչվում է ամանակ, կամ հնչյունի քանակ։
(գրկն․) չափական ստեղծագործության մեկ անդամը արտասանելու ժամանակամիջոցը
(երժշտ․) նվագի կամ երգի կատարման արագությունը, տեմպ
(ռազմ․) զինավարժական առանձին պարզ շարժումներից յուրաքանչյուրը
տե՛ս քայլ (շախմ.)
(հնց․) ժամանակ

Բաղադրյալ բառեր
ամանակային ամանակաչափ ամանակացույց

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ time the գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ длительность (ru) ‎(dlitelʹnostʹ), такт (ru) ‎(takt), время (ru) ‎(vremja) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։