ամանել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամանել

վանկեր՝ ա•մա•նել 

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ աման, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. Պարտիզակ, Սեբաստիա, Եվդոկիա, Տիգրանակերտ, Բալու, Խոտուրջուր, Բաղեշ՝ (ժղ․) ամանի մեջ ածել, տեղավորել ◆ Ամանել՝ կնշանակի անաման էր… ամանի մեջ լցրին, տեղավորեցին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Քաղցու կրողները… քաղցուն տուն էին բերում կարասների մեջ ամանելու։ (Պերճ Պռոշյան)
  2. նույնն է ամնել - տեղավորել, դասավորել ◆ Մանչը ամնեմ ըլլամ տե։ (Կարապետ Գաբիկյան)
  3. Սեբաստիա, Եվդոկիա, Խարբերդ՝ հաջողացնել ամուսնացնել ◆ Մեմ աղջիկս ալ ամնեի։Ալպ
  4. հավաքել, տանել ◆ Ինչ կար, չկար, ամնեց տարավ։ (Հրաչյա Աճառյան)
  5. ամբարել, տուգանել

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]