անհեթեթ

Հայերեն

Ածական

• ՄՀԱ՝ [ɑnhɛˈtʰɛtʰ]

վանկեր՝ ան•հե•թեթ 

1. տխմար, անիմաստ, անմիտ ◆ Իհարկե, ունեմ մեղքեր ես, ուրանալն այդ անշուշտ անհեթեթ է։ Եղիշե Չարենց
2. վիթխարի, հսկա (հնց․) ◆ Նրա ամեհի նժույգը դողում էր, ծալվում էր յուր վիթխարի հեծյալի անհեթեթ ծանրության ներքո։ (Րաֆֆի)
3. անճոռնի, այլանդակ ◆ Հայ Մարդպետը… յուր անհեթեթ հագուստով և վիթխարի մարմնի մի քանի մարդու տեղ էր բռնում։ (Րաֆֆի)
4. անմիտ, սխալ ◆ Նա… չպիտի թույլ տար որդուն իրագործել այդպիսի մի անհեթեթ որոշում։ (Մուրացան)
5. անկարգ, խառնաշփոթ ◆ Անհեթեթ շարքով, խուռներամ, անկարգ, ծանրաշարք եկան Սաքոյի դիմաց:ՀԹ

Հոմանիշներ

1. անիմաստ, իմաստազուրկ, անմիտ, անբովանդակ, բովանդակազուրկ (աբսուրդ)
2. անճոռնի, այլանդակ, արտառոց

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։