առարկա

Հայերեն

Գոյական

• ՄՀԱ՝ [ɑrɑɾˈkɑ]

վանկեր՝ ա•ռար•կա 

1. զգայաբար ընկալվող ամեն մի նյութական բան, որ դիտվում է որպես ինքնին գոյություն ունեցող իր
2. այս կամ այն կարքին ծառայող իր, արտադրանք
3. քննարկման, ուսումնասիրության, միտքն զբաղեցնող խնդիր, նյութ
4. Ախալցխա, Արարատյան, Սեբաստիա՝ որևէ գործողության, արարքի, խոսակցության պատճառը, նյութը, վեճի առարկա
5. Արարատյան, Սեբաստիա՝ խոսքուզրույց, կռիվ, վեճ ◆ Հար ու տղա իրարու հետ ի՞նչ առարկաներ հանեցին։ (Կարապետ Գաբիկյան)
6. (ուս․) ուսուցման մի առանձին ճյուղ կազմող գիտելիքների ամբողջությունը, գիտակարգ (դիսցիպլին)
7. (լեզվբ․)
   1. իբրև ինքնագոյություն ընդունվող, դիտվող երևույթ, իր, հատկանիշ և այլն
   2. քրեականության մեջ առարկա ասելով սովորաբար նկատի ունեն կենդանի էակները, իրերը, հոգևոր, հասարակական, ֆիզիկական երևույթները, անցքերը
8. (իրավ․) ինչ որ կարող է իրավունքի, դատի նյութ լինել (օբեյկտ)

Հոմանիշներ

1. իր, նյութ (օբեյկտ), մարմին, գոյակ
2. դասընթաց (դիսցիպլին)

Արտահայտություններ

1. լայն սպառման առարկաներ
2. դասավանդման առարկա
3. վեճի առարկա
4. տնային գործածության առարկաներ
5. առարկա անել, առարկու անել - խոսակցության նյութ դարձնել, խոսք բացել, մի բանի մասին խոսել
6. Ախալցխա, Արարատյան՝ առարկա գցել, առարկու գցել, առարկա բանալ - խոսքի դուռ բացել, զրույցը շրջել իր ցանկացած նյութի վրա ◆ Քանի խոսք եմ բաց արել, առարկու գցել, բերնիս են եկել։ (Պերճ Պռոշյան)
7. առարկա դառնալ, առարկա լինել - խոսակցության, բամբասանքի, ծաղրուծանակի նյութ դառնալ ◆ Ծաղր ու ծանակի առարկա դառանք։ (Ջավախեցի)

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ matter, object, subject գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ предмет (ru) ‎(predmet), вещь (ru) ‎(veščʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։